Czy państwo zna swoich obywateli na tyle dobrze, by efektywnie decydowac kto powinien być beneficjentem programów społecznych i socjalnych? Czy nie lepiej byłoby dać obywatelom decydować za siebie przez dobrowolne zgłaszanie się do tego typu programów? Ostatnie spotkanie z serii IMD seminars dotyczyło nowatorskiego podejścia do optymalizacji polityki przydziału, które przybliżył nam Koichiro Ito (University of Chicago).

Koichiro dowodzi, że najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia społeczeństwa jest połączenie odgórnego przydziału z autoselekcją. Przykładem tego podejścia jest eksperyment dotyczący programu dopłat za oszczędzanie energii elektrycznej. W programie wdrożonym w Japonii gospodarstwa domowe mogły otrzymać zniżki za zmniejszenie zużycia energii w godzinach szczytu, ale państwo musiało ponieść koszt jego wdrożenia.

Optymalizacja polegała na podziale gospodarstw domowych na trzy grupy: 24% nie kwalifikowało się do dopłat, 31% powinno je otrzymać bezwarunkowo, a 45% miało możliwość samodzielnej decyzji o uczestnictwie. Takie podejście pozwoliło na zwiększenie dobrobytu o 42% w porównaniu do tradycyjnych metod. Na podstawie tego eksperymentu możemy zobaczyć, że połączenie odgórnego przydziału z autoselekcją przynosi realne korzyści społeczne.