Czy wykształcenie podwyższa umiejętności pracownika (koncepcja kapitału ludzkiego), czy też służy jedynie jako sygnał jego wartości? Od wielu lat, badacze nie są zgodni co do tego jaką dokładnie rolę na rynku pracy spełnia wykształcenie. Pierwsze podejścia zakładały prostą zależność – pozyskanie wykształcenia wiąże się ze zdobyciem kwalifikacji i umiejętności podnoszących wartość potencjalnego pracownika. W drugiej połowie lat 70 pojawiła się jednak nowa koncepcja. Tzw. teoria sygnalizacji, zapoczątkowana przez Spence’a (1973) zakłada, że pracodawca nie będąc w posiadaniu wszystkich informacji o pracownikach (asymetria), może wykorzystywać informacje o wykształceniu jako sygnał wysokich zdolności, pracowitości lub ambicji. Ponieważ dla pracowników o niższych zdolnościach, osiągnięcie tego samego sygnału wiąże się z o wiele wyższym kosztem, sygnalizacja pozwala na rozróżnienie między potencjalnie lepszymi i gorszymi pracownikami oraz zatrudnienie odpowiedniej osoby i/lub zaproponowanie odpowiedniej stawki płacowej. Równoczesność teorii kapitału ludzkiego i teorii sygnalizacji czyni pytanie o rolę wykształcenia per se i rolę sygnału zagadnieniem empirycznym.

Zapraszamy do obejrzenia slajdów z prezentacji Wojtka Hardego, nt. sygnału na rynku pracy, którą przedstawiał 25 listopada w ramach seminarium doktoranckiego.