Żyjemy coraz dłużej, a dzieci rodzi się coraz mniej. To utrudnia utrzymanie budżetu państwa w ryzach. Subsydiowanie dzietności i reformy systemów emerytalnych są dwoma sposobami łagodzenia skutków obserwowanych zmian demograficznych. Oba rozwiązania nastręczają pewnych trudności. Wiążą się z wysokimi krótkookresowymi kosztami i korzyściami, które odczują dopiero przyszłe pokolenia. Ocena ich efektywności nie jest, więc rzeczą łatwą.

W literaturze często analiza tych polityk przebiega w pełni niezależnie. Badacze koncentrujący się na reformach systemu emerytalnego pomijają endogeniczny charakter dzietności. Z kolei ci analizujący narzędzia polityk prorodzinnych upraszczają dalece system emerytalny.

Oliwia rozważy obie zmiany w ramach jednego modelu. Będzie starała się odpowiedzieć na pytanie czy instrumenty polityki prorodzinnej są w stanie zwiększyć dzietność do poziomu społecznie optymalnego. W swojej pracy uwzględni indywidualne decyzje o posiadaniu potomstwa, szoki dochodowe powiązane z dzietnością i potencjalne reformy systemu emerytalnego. Badanie będzie realizowane w ramach  Diamentowego Grantu  finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego .