Jedna z podstawowych lekcji ekonomii mówi, że cenne zasoby powinny być alokowane do osób, które najefektywniej jej wykorzystają. Na przykład, miejsca na prestiżowych kierunkach na uniwersytetach powinny być przeznaczone dla kandydatów o najwyższych kwalifikacjach. Ale jak efektywnie alokować zasoby, gdy gracze mogą inwestować w swoje kwalifikacje? Co jeżeli sposób alokacji wpływa na poziom inwestycji? Czy nie powinniśmy zmienić procedury rekrutacji na uczelniach, żeby zachęcić kandydatów do większych inwestycji w swoje kwalifikacje? O tym rozmawialiśmy podczas kolejnego seminarium z serii IMD Seminar z Victorem Augiasem (University of Bonn) w siedzibie GRAPE.

W swojej pracy Victor analizuje jak najlepiej zaprojektować mechanizmy alokacji zasobów, takich jak miejsca na uniwersytetach, uwzględniając zachęty inwestycyjne kandydatów. Założeniem jest, że mogą oni inwestować w poprawę swojego profilu, aby zwiększyć swoje szanse na dostanie się na uczelnię.

Okazuje się, że choć skomplikowane zasady alokacji mogą stymulować inwestycje, to ostatecznie najlepsze efekty osiąga prosta zasada "zdasz-nie zdasz” (pass-fail). Optymalny próg pozwala efektywnie alokować zasoby przy jednoczesnym uwzględnieniu motywacji do inwestowania w kwalifikacje przez kandydatów.