Coroczna konferencja Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego właśnie się skończyła. ​Poruszyliśmy na niej temat inwestycji w kapitał ludzki w kontekście optymalnego opodatkowania pracy. Różnice w systemie finansowania edukacji w krajach na świecie zachęcają do pytania: jaki system finansowania inwestycji w kapitał ludzki jest optymalny? Z jednej strony, wykształcenie jest dobrem publicznym, więc jak zawsze w takich przypadkach, inwestujemy w nie za mało (za mało w relacji do społecznego optimum w każdym razie). Z drugiej strony, wprowadzenie instrumentów zachęcających zdobycie wyższego wykształcenia (np. darmowe studia finansowane z powszechnych podatków) niekoniecznie sprzyja alokowaniu inwestycji na te osoby, które mają największy potencjał. Co więcej, paradoksalnie, finansowanie edukacji z podatków powszechych pogłębia nierówności społeczne. Nowy projekt -- Sylwii Radomskiej -- analizuje inwestycje w kapitał ludzki w kontekście dynastycznych, nakładających się pokoleń, nieobserwowalnej produktywności i stochastycznych szoków dochodowych. Jak by się trudno było zorientować, te trzy atrybuty to właściwie rzeczywistość "za oknem".